Swojego czasu od naszych znajomych słyszeliśmy wiele ciekawych historii na temat uroków Czeskiej Szwajcarii. Skuszeni pięknymi widokami, postanowiliśmy, że odwiedzimy ten nieznany dla nas dotąd region.
Jako punkt noclegowy wybieramy Decin - urocze małe miasteczko, z piękną starówką, ciekawymi budowlami - i jak przystało na Czechów - rewelacyjną kuchnią (co prawda widać tutaj duży wpływ kuchni niemieckiej - bo wszędzie unosi się zapach kapusty kiszonej ;)).
Nocleg bukujemy w: http://hotel-decin.com - hotel całkiem w porządku, wyposażony w kręgielnie, mini golfa, pizzerie, etc. Więcej polecam przeczytać na booking.com lub innych portalach, celem sprawdzenia opinii.
W każdym razie - dla nas rzecz najistotniejsza (głównie ze względu na małe dziecko) - obecność TESCO na przeciwko hotelu ;) Co godne uwagi- w samym Tesco - serwują dość przyzwoitą chińszczyznę. Natomiast naprzeciwko hotelu - jest knajpka, gdzie można napić się pysznego lanego Gambrinusa.
Wracając do samej Czeskiej Szwajcarii i naszej wyprawy, wg ttp://miejscasmakizapachy.blogspot.com:
Park Narodowy Czeska Szwajcaria położony jest w północnych Czechach w powiecie Decin na wyżynie Dieczyńskiej. Jest to najmłodszy park w Republice Czeskiej, powstał w styczniu 2000 r.i nawiązuje do Saskiej Szwajcarii znajdującej się po stronie niemieckiej. Nazwa została nadana przez Szwajcarów. Po wpisaniu w google hasła Czeska Szwajcaria w grafice wyskoczą nam zdjęcia przepięknego Mostu Skalnego. Jest to symbol tego regionu - Brama Pravcicka największy w Europie naturalny most skalny.
Naszą trasę rozpoczynamy od Hrenska (nie tak jak inni od Mezni Louka), bardzo prosty dojazd z Decina. Ze względu na Jędruśkę wybieramy krótszą trasę (ok. 45 min. marszu). Tuż przy wejściu na szlak znajduje się dość spory parking. W sezonie - proponuje wyruszyć z rana - bo może być problem z parkowaniem.
Dodam, że na miejscu jest problem z zakupem map, przewodników - proponuje nabyć wszystko przed przyjazdem. Same broszury są dość skromne, jeśli ktoś chciałby tak naprawdę poznać region.
Niżej przedstawiam mapę, którą zapożyczyłam z blogu podlinkowanego wyżej.
Sam szlak jest dość łagodny, co prawda ma klika podejść, ale nasze dwuletnie dziecko dało radę. Znaczny wysiłek rekompensują piękne widoki.
Po dotarciu na miejsce - naszym oczom ukazuje się piękna skalna brama oraz budynek Sokole Gniazdo (niestety nieczynne - bo jesteśmy poza sezonem).
Z tego co wiemy - wejście do parku, spływy łódką są płatne, a większość atrakcji otwarta tylko w sezonie. Dlatego też wybór szlaków jest podyktowany możliwością odwiedzenia tego, co jest akurat dostępne dla zwiedzających.
Nasza relacja:
